Sözün Kalmadıysa, Sessizliğin de Kıymeti Yoktur
Bir insanın gerçek değeri, en çok da kendi ailesi içinde belli olur. Ancak ne acıdır ki; bazıları kendi ailesinde bile değersizleşir, yok sayılır. Eğer bir gün, senin sözlerin kıymetini yitirmişse, söylediklerine karşı seni sürekli yalancı çıkarıyorlarsa, işte o zaman hayatın en ağır gerçeğiyle yüzleşiyorsun. Kan bağı, gönül bağına dönüşmediği sürece hiçbir anlam taşımaz. Ailen dediğin insanlar seni görmezden gelmeye, sesini duymamaya ve yok saymaya başladığında, gerçek yalnızlık orada başlar. Birbirine bağlı olduğunu düşündüğün bağlar birer birer kopar, ve sen ne uğruna mücadele ettiğini, kim için var olduğunu sorgulamaya başlarsın.
Artık anlamalısın ki;
Bir insan seninle konuşmayı eskisi gibi istemiyorsa, Sadece mecbur kaldığında iki kelime ediyorsa, Aradığında “yoğundum, görmedim, unuttum” diyorsa…
Bilesin ki senin yerin çoktan o kalpte silinmiştir. Eskiden sesini duyunca gülümseyen biri, Şimdi konuşmalarından rahatsız oluyorsa,
O tebessüm yerini bıkkınlığa bırakmışsa, Sen hâlâ neyi bekliyorsun? Değer, sözcüklerle değil davranışla belli olur. Ve en çok da ilgisizlikle sınanır bir insan. Seni görmezden gelenlerin gözünde büyümeye çalışma. Gidene “kal” deme, kaçana “beklerim” deme.
Çünkü bazı insanlar seni sadece ihtiyaç duydukları kadar sever. Ve sen artık onların ihtiyacı değilsen, hatırlanmazsın bile. Kendine gel. Unutulmak kaderin değil, tercihlerin sonucudur.
Değersiz hissettiren bir kalpte kendine yer arama. Senin değerini bilmeyene gönül harcamak, Kendi yüreğini harcamaktır. Ve unutma: Bir insanın seni ne kadar sevdiğini, Senin yokluğunda nasıl davrandığından anlarsın.
Tepkiniz Nedir?
Beğen
0
Beğenme
0
Aşk
0
Eğlenceli
0
Sinirli
0
Üzgün
0
Vay
0
